Different, yet still the same...

i went with my cousin last saturday to LA, and i met up my friend from highschool.. well, for a long time that i stayed here, we havnt got the chance to meet up till last saturday. the last time i saw her was the day before she flew for the states. it was about a year ago..

i still remember her despedida party.. im surprised we were completed! (5 of us) first time ito after a long long time! well, you cant totally blame us, since we went to different colleges, and its been crazy after highschool, its college-hectic-sked.. kaya sinagad na namen ang pagkakataon na makita ang isat isa, since one of our friend's gonna go. i felt funny at first. i was excited and curious.. excited, for seeing them again - curious, of how they have been, whats new about them, are they diferent?

i took a ride with eira, since i went home from school to change and go to the despedida and back to school again for a spongecola concert, which my college-friends and i about to see..(gosh, it was so hectic! hehe) so why not txt eira and convince her to pick me up at my house since she lived close by? plus the fact that she has a car. (libre pamasahe- ayos!) habang nagaayos ako ng sarile ko, dumating si eira.. bumusina pa ang loka! lumabas ako ng bahay, dala dala ang mga gamit pampaganda dahil pagkatapos pa ng concert, e tuloy gimik pa ito.. so sakay na ako sa magandang kotse ni eira(hi eira!) hehe..

sa kotse..

eira: oi, txt mo na kaya sila gen at alex..sabihin mo papunta na tyo kela chay.. para pagdating naten dun, andun narin sila.. kailangan ko magpractice ng piano ksi bukas tutugtug ako e.. saglit lang ako kela chay..

abril: ako din noh. may puntahan pa akong concert mamya. nagtetext na nga ung mga kasama ko kung nasan na ako e. anung oras na kasi..

sa isip-isip ko, si eira tlaga, hindi parin nawala ang piano sa katawan.hehe.. at ang lagi nyang dialog samen, "hindi ako pwde ksi magppractice pa ako e.." o kaya nman.. "saglit lang ako, ksi kakabisaduhin ko pa ung piyesa nung tutugtugin ko e.." hay eira.. hindi parin ngbabago..

pagdating namen sa bahay nila chay, kame palang ata ni eira ang nandun.. chika- chika.. kwento-kwento.. c chay, all the same.. maliit paren.. madame paring inaasikaso.. maraming kaibigan.. (shet maggagabe na, andito pa ako.. ung mga kasama ko sa concert, tumatawag na sa cellphone ko!) ang nagiba lang kay chay, dumami ang pimples! (patay!) hehe.. sa una kala mo, demure.. (kasi sabe nya, hindi n daw sya maharot, nagpapakahinhin ksi dalaga na daw sya..) ako d2, ocge n nga.. tutal aalis ka nman.. go with the flow ang lola mo.. the funny thing with chay, she wants to believe that she changed alot about herself. but when you go and put her with her old friends, (for example me) you can totally see that she didnt changed at all.. how she act and think, how she laugh, how she make a high-five with the one she's talking with on every funny point she made. sa kakahintay kela gen and alex, hindi naman maalis ang pagalipusta kay eira and her "relationship" with her beloved piano.. sabay tawa ng malakas kame ni chay, with matching high-five! hay chay.. hindi parin nagbabago...

sa wakas, dumating si alex.. with boyfriend.. (tadaaaa..) thats new with her.. althought we got to meet him before the despedida, its kinda new to me, just seeing alex with a bf? thats very new.. sa lahat ata samen, c alex lang ang may malaking pinagbago.. i dont know, its probably with her actions, demure na demure.. (feel k lang ah..) parang dalagang dalaga na, (parang kame musmusin pa e nh? hehe) sabe nya, madilim na ksi.. si tita sol (ang kanyang cool na cool na mother), baka magalala.. wla daw syang kasama pauwi.. buti anjan ang kanyang bf to the rescue, para ihatid sya sa bahay... hay alex, d parin nagbabago..

maya maya, dumating si gen.. kasama si mia.. (grand entrance ito) fresh na fresh galing deck coffee house.. sabay batok saken..

gen: langya ka, kala ko dadaan ka sa deck. hinihintay ka namen dun kanina pa..

abril: sorry nman, hindi ko alam na andun pla kayo..nagbihis pa ako sa bahay e. punta ako ng concert, sabay gimik after. kasama ko cla sarj. punta ka ba?

gen: hindi e.. wala me kasama e.. ska si ermat, nagagalit na.. lagi na ako nasa gimik.. langya, ako lang ang naka uniform d2.. hindi mo sinabe na nagbihis ka na pla..

sabay batok ulit

sa aming lima, kame ni gen ang may consistent communication.. probably bec. we go to the same university, so halos everyday magkikita kame..pati hangout at gala namen pareho.. pati bisyo. hekhek.. ang hindi ngbago kay gen?.. grand entrance parate.. late kung late lang talaga! sabay sisi sken.. hay gen.. d nagbago..

after chismisan, picture taking, grad pic exchange, at walang katapusang laitan at pagalala sa mga masasayang kwento namen nung highschool, time is up, and we have to live.. gabe na.. c alex kailangan ng ihatid ng bf nya, c eira magppractice pa ng piano nya, c gen kailangan n umuwi ksi papagalitan ng ermat nya at laging wala sa bahay, c chay kailangan pang magempake at baka may makalimutan.. at ako? i need to go to a concert.. hinihintay na ako ng isa ko pang tropa..

Grabe, after 4 years.. it kinda feels like im back in highschool again after going to the despedida. although ive seen changes, in general - they're all the same.

pagsakay ko ng fx, ngtxt ako sa mga kasama ko sa concert..

abril: oi, papunta n ko jan, san kayo?

rai: ang tagal mo talaga,kanina ka pa nmen hinihintay. hindi mo sinasagot ung tawag nmen! d2 kame rob. txt ka kung lapet ka na.. BILISAN MO! dame na tao sa concert..

abril: oo, nagmamadali na nga e..

habang naka sakay ako sa fx, habang tinatahak ng fx ang bawat kalyeng papunta sa paroroonan ko, naisip ko.. hindi pla lahat sa isang tao ay pwedeng magbabago.. kahit anung pilit nyang ibahin, meron paring mababakas sa kanyang pinanggalingan, pinagdaan, at pinilit na baguhin..

naranasan mo na ba ang mamiss ang sarile mo?..

ako, oo.. hehe.. namiss ko ang buhay ko dati.. estudyante e.. walang inatupag kundi gumastos, magsaya, at sympre lumabas kasama ang mga kaibigan..

masaya dati.. parang walang problema. pumasok ka, magpakita sa prof, gumawa ng assignments and seatwork na pwde namang kopyahin sa kaklase, tumambay sa rob, food trip at videoke trip..kung minsan may topak, pero isang inuman lang, ayos ka ulit.. tumambay sa sm, uminom ng kape sa paboritong kapihan. gumimik kasama ang mga tropa at umuwi ng gumagapang, kung ayaw mo nman, umiwi kinabukasan sabay bulyaw ng nanay sa tenga mo. magjoy-ride. tumambay sa garahe. magbilyar at kung anu anu pa.. minsan naiisip ko, ang saya pala dati.. namimiss ko na ang ganito..

nakakatawa lang, meron kasi kaming yahoogroups ng dati kong mga kaibigan.. at tuwing magssend sila ng msg. pare pareho ang laman "san tyo gimik ulit?" o kaya nman "oi, miss ko na kayo, labas nman tayo kahit lunch o magkape lang.." at may isa pa, "punyeta, nasan na kyo? paramdam kyo, may problema ako, inuman naman tyo jan.." nakakatawa, kasi hindi lang pala ako ang nakakamiss ng lahat.. lahat pala kame ganun.. namimiss ang mga sarile namen.. namimiss ang dating masayang buhay.. wlang problema, wlang hassel..

naisip ko lang, ang saya pala ng buhay dati.. buhay-estudyate.. sana walang katapusan ang ganung buhay, pro hindi pwede..

advise ko?.. ienjoy ang bawat panahon na estudyante ka.. dahil pagharap mo sa realidad, pagkatapak mo sa labas ng eskwelahan.. wala ka ng magagawa kundi, isipin ang masasayang araw na walang problema.. maiisip mo ang buhay estudyante.. at masasabe mo sa sarile mo "shet, astig. ang saya pala dati..."

i've been curious of this blogspot for sometime now, and i just figure why not have one?.. i mean, almost all my friends has one (atleast!) so why not join them..hehe..

well let me see.. im not a great talker, this pertains to: me-talking-about-myself-thing.. i seldom focus the subject on me.. except, ofcource, when i badly needed it. like if theres a problem that i badly needed someone to talk about to, that if i didn't my head will explode figuratively, that kind of a thing.

honestly, i sign up for this, mostly, to try to open myself better (even if its seems no ones gonna read my boring stuffs). lately, im getting annoyed with some stuffs about my life.. you know, changes.. but the hardest thing is, ive been far away from my trusted people (friends) lately and there's no one to come to and talk about it.. im begining to feel like im all alone! and that sucks in my like...

o well, lets just see whats gonna happen..

till then..